eyeIk kijk niet heel erg vaak naar televisie, maar als ik dan eens ga zitten moet het voor iets boeiends zijn. Zo probeer ik naar Terzake te kijken of De Kruitfabriek, en ook programma’s zoals Koppen kunnen mij wel boeien. Een tijdje geleden ging het over Katie Piper, een kei knap meisje dat door een geschift vriendje is verminkt door een aanval met zwavelzuur. Dat verhaal is echt zot: welke krankzinnige doet zoiets? Je kan alleen maar hopen dat die heel zijn leven in de cel blijft zitten.

De reportage ging over het feit dat ze ook één oog is verloren door die aanval, en dat ze dat kan laten repareren door stamcel toestanden. De wetenschap is werkelijk ongelofelijk. Het bleek te gaan om een donoroog “gekweekt” van een overledene. Het klinkt een beetje griezelig, maar zoals die dame zei: als je niet anders kan vind je niets meer erg… Mensen moeten blijkbaar wel toestemmen met het afstaan van organen – als je ziet hoeveel mensen je daarmee kan helpen, kan je het maar beter doen, eigenlijk… Ik ben in ieder geval beginnen denken.

Gisteren dan zat ik in het laat nog wat naar tv te kijken nadat ik terug was gekomen van wat sporten, en het ging over plastische chirurgie verslaafden. Draken van 25 jaar die al over 150 000 dollar (ja, dat lees je goed) hadden uitgegeven aan “zichzelf mooier maken”. En dan maar pronken met hun opgeblazen lippen, botox-kop en implantaten hier en lifts daar.

Werkelijk wraakroepend als je die twee verhalen tegenover elkaar legt…